Een jong gezin Staphorst migreert met Gods motief naar Papoea-Nieuw-Guinea

De blokken vliegen de woonkamer van hun woning in Staphorst Centraal binnen. Zonen Abel (2) en Jonah (1) bouwen de torens zonder te weten dat ze over ongeveer vijf maanden in een blokhut op palen zullen wonen in Cabuna, een klein dorpje tussen Australië en Indonesië. Het huis in Staphorst staat te koop, het avontuur doemt op, moge God het beschermen, en het jonge stel gelooft het vurig. ‘Papua, Papua,’ kabbelt Abel terwijl hij door de kamer rent.

‘gemixte gevoelens’

Anne is ernstig zwanger en zal over ongeveer drie weken bevallen. Meisje onderweg. “Familie en vrienden hebben gemengde gevoelens, maar we zijn afhankelijk van Gods hulp en steun. We willen ons leven wijden aan het koninkrijk van God en namens hem schitteren. We hebben veel geluk en het ontbreekt ons aan niets. kan de gunst teruggeven. We willen iets voor anderen betekenen, Jezus navolgen, naastenliefde beoefenen “.

“We hebben veel geluk, we komen niets te kort”

Sije uit Staphorst, Anne reisde met haar ouders door Nederland. Haar vader is een predikant die momenteel voor Wanneperveen werkt. Ze werkte op een lerarenopleiding in Utrecht, waar ze informatica studeerde. Ze ontmoetten elkaar in het studentenleven. Liefde op het eerste gezicht met grote gelijkenis: geloof. “Het is goed om elkaar erin te vinden.” Het echtpaar heeft een kerk in de hervormde kerk De Bron aan de Staphorst. In de kerk wordt een thuisfrontcomité opgericht om jonge stellen buiten te helpen.

“Management is nu een puinhoop.”

Een vriend van Sije College, een tropenarts in het Kapuna Ziekenhuis, Sije vroeg driekwart van het jaar of hij de informatie- en communicatietechnologie van het ziekenhuis wilde verbeteren. Sije Programmeur. “De overheid wil graag weten hoeveel patiënten er komen, waar ze vandaan komen en wat er mis is”, zegt Sije. “Het management is nu in verwarring. Mijn vriend heeft iemand nodig om dit te vereenvoudigen. Hij dacht aan mij.”

De wijk Capona is moeilijk te bereiken. Omdat het bijna uitsluitend bestaat uit moerassen met brede modderige rivieren, zijn er geen wegen. Alles draait om water. “Ik moest erover nadenken, maar hoe langer het duurde, hoe beter het gevoel. Anne is avontuurlijker. Ik zie vaak beren op de weg, maar zij zien sneller mogelijkheden en mooie dingen”, zegt Sije.

“Ik moest erover nadenken, maar hoe langer het duurde, hoe beter het gevoel.”

“Hoe cool is dat?”

“Ik dacht snel: hoe gaaf is dit?” Ann Rays. “Onze kinderen zijn nog jong, ze hebben de leerplichtige leeftijd nog niet bereikt, en we kunnen echt iets voor onze medemensen doen. Ik vind het ook heel interessant. Ik hou niet van insecten en exotische dieren. Daar kruipen dieren en in de rivier die door ons dorp stroomt, krokodillen zwemmen. “

Sije en Anne gaan werken voor Gulf Christian Services (GCS), een Australische organisatie met een aantal projecten in Papua. Naast het ziekenhuis in Capona is er ook een opleidingsinstituut voor gezondheidswerkers, een basisschool, een kerk en een groep die zich bezighoudt met levenskwaliteitsprojecten.

De reis start in mei of juni, afhankelijk van het kind en de corona. “God is met ons”.