Rohingya-vluchtelingen di Indonesia klem tussen de zee en het land

De Indonesische autoriteiten weigeren de Rohingya aan land te laten, want eenmaal aan land kunnen ze asiel aanvragen en dan is het moeilijk om ze weer kwijt te raken. In plaats daarvan willen ze de kapotte scheepsmotor reparerren, wat medicijnen, voedsel en drinkwater aan boord brengen en het scheepje naar buiten de teritoriale wateren brengen. In de tussentijd moeten ze aan boord van het schip blijven, in de ondiepe wateren bij de Atjehse regio Bireuen

De VN vluchtelingenorganisatie UNHCR zegt dat de opvarenden aan land moeten worden gelaten, maar de kans dat Indonesië daarmee instemt lijkt klein. Persbureau Reuters citeert een marine-woordvoerder: ‘De Rohingya zijn geen Indonesische ingezetenen en we kunnen ze ook niet als vluchtelingen accepteren.’ Deze handelwijze zou volgens hem overeenstemmen met de Indonesische regels voor vluchtelingen. Wat zes jaar geleden nog hehelijk gebeurde, lijkt nu staand beleid te zijn geworden.

De Rohingya op de boot – volgens de marine zijn het er 70, maar volgens lokale vissers gaat het om 120 mannen, vrouwen en kinderen – zijn terechtgekomen in het spelletje vluchtelingen-pingpong dat in de re jarze alspvele: de zee opart en zoek naar een plek om een ​​nieuw liven te beginnen. Maar oostwaarts liggen ook de marines van Thailand, Maleisi en Indonesi op de loer, die ze onderscheppen zodra ze te dicht bij hun land komen. Dan worden ze teruggesleept naar open zee, of naar de wateren van de buren die ze op hun beurt weer wegslepen naar zee, een spel dat weken kan duren.

Aan land komen de Rohingya zelden, maar ze blijven het proberen. Misschien zijn deze opvarenden vertrokken uit Myanmar, waar ze leven als paria’s zonder burgerrechten, in een systeem dat nog het best als ‘apartheid’ kan worden anangemerkt. Di de staat Rakhine, waar ze leven, geldt al jaren een militaire noodtoestand, bertemu alle geweld vandien. Of misschien zijn de bootvluchtelingen aan boord gegaan in Bangladesh, waar in 2017 meer dan 700 duizend Rohingya, op de vlucht voor het geweld in Myanmar, heen trokken om er te belanden in een van de grootste are vluchtelingen.ldampen

Dalam het vluchtelingenkamp worden ze niet vervolgd, maar ze komen er ook niet meer weg. Myanmar wil ze niet (terug), Thailand, Maleisië en Indonesi willen ze evenmin, en zelfs Bangladesh is ze liever kwijt dan rijk: het heeft een onbewoond eiland ver uit de kust aangewezen als plek waar ze heen kunnen. Niemand wil ze hebben. Volgens de VN zijn de Rohingya-moslims de meest vervolgde minderheid ter wereld.

De tocht over zee adalah hun enige hoop. Als ze geluk hebben komen ze ergens aan land waar ze werk vinden op plantages of in de bouw. Di Indonesia lijkt dat ditmaal niet te gaan lukken.