Een tas als herinnering aan de Indo-Molukse gemeenschap in Eindhoven

Het monument staat aan de Dominee Theodor Fliednerstraat, tegenover het verpleeghuis. Zowel Roy zelf als burgemeester John Goeritsma zeiden iets voordat het beeld werd onthuld.

Als monument is gekozen voor een bronzen kast. Idee van Roy, maar uitgevoerd door Eindhovense kunstenaar Marilyn de Mann.

De tas symboliseert de vele mensen uit Nederlands-Indië die na de Tweede Wereldoorlog vaak noodgedwongen naar Nederland moesten komen. Ze lieten bijna alles achter in hun thuisland en kwamen met een paar tassen in Nederland aan.

Een van de families die voorkwam is de familie Meelhuysen. Vader Milhausen had in het Koninklijk Nederlands Leger van Oost-Indië (KNIL) gediend en het gezin had dus een Nederlands paspoort. Na de onafhankelijkheid werd het gevaarlijk voor het gezin in Indonesië, omdat de nationalisten mensen met een Nederlands paspoort buiten het land wilden hebben.

Als 11-jarige herinnert Roy zich nog als de dag van gisteren hoe het was toen zijn ouders besloten te vertrekken.

Mijn vader wilde niet gaan, maar mijn moeder wel. Ik nam uiteindelijk het voortouw en mijn vader plukte eieren voor zijn geld en kwam toch. In Indië had Roys vader een goedbetaalde baan als stadsambtenaar. Eenmaal in Eindhoven moest hij aan de slag als fabrieksarbeider. “Ik heb mijn vader in een paar maanden zien opgroeien. Mijn ouders hebben hun leven gegeven voor de toekomst van de kinderen.”

Terwijl de hele familie het moeilijk had, grepen Roy en zijn broers en zussen elke kans die ze kregen met beide handen aan. “We zijn allemaal goed getransformeerd. Op plaatsen waar we nog nooit in Indonesië zijn geweest.” “Maar wat we met onze ouders hebben meegemaakt, willen we doorgeven aan de volgende generatie.”

Roy gaf zich honderd procent om dit monument uit de grond te krijgen. “Ik had zo’n haast om het te beseffen. We zijn nu een paar generaties meer. Mensen die al door de menopauze zijn gegaan, gaan dood. Ik wou dat ze dit monument konden zien.”

Nu is het tijd voor Roy. In 1994 verloor hij zijn ouders bij een auto-ongeluk en heeft hij ze nooit kunnen bedanken voor alles wat ze voor hem hadden gedaan. “Ik wilde ze iets teruggeven. Ze hebben tenslotte ooit alles opgeofferd voor hun gezin.”