Steeds meer gemeenten willen mensen met een beperking betrekken bij sport

Mensen met een lichamelijke beperking bewegen beduidend minder dan mensen zonder beperking. Het doel van de Paralympics, die dinsdag beginnen, is hen te inspireren om meer te oefenen. De laatste jaren komen er steeds meer lokale initiatieven bij om de doelgroep in de sport te krijgen.

“De sportdeelname van mensen met een lichamelijke beperking is de afgelopen jaren enigszins gelijk gebleven”, zegt Caroline van Lindert, onderzoeker bij het Muller Instituut, terwijl het aandeel mensen zonder beperking dat aan sport doet iets is gestegen. In 2019 had 53 procent van de totale bevolking (ouder dan 12 jaar), tegenover 24 procent van de mensen met een lichamelijke beperking.

Volgens Van Lindert zijn er twee barrières voor deze doelgroep. “Je hebt persoonlijke drempels, zoals angst, pijn en gebrek aan kennis. Daarnaast zijn er omgevingsfactoren: onvoldoende aangepaste huisvesting, complex vervoer, dure hulp nodig.”

Bibliotheek voor sporthulpmiddelen

Het wegnemen van deze barrières vraagt ​​veel begeleiding en maatwerk. Steeds meer gemeenten zijn zich hiervan bewust. Zo hebben alle gemeenten nu speciale buurtsportcoaches in dienst die mensen kunnen begeleiden.

Een ander nieuw initiatief is de Mobiliteitsbibliotheek in Den Haag. De Dienst Uitleen Sporthulpmiddelen is een gemeentelijk project met De Haagse Hogeschool en Kenniscentrum Basaltrevalidatie en Sport en Bewegen. “Mensen kunnen hier terecht voor advies, maar ze kunnen ook een loopfiets of handbike lenen om te proberen”, zegt bewegingsadviseur Simone Hoek. “En als ze het leuk vinden, kan ik ze helpen bij het aanvragen van deze tool.”

Dubbele amputatie van het onderbeen

Ze legde Erwin Duquesnoy uit dat er een handbike was. Duxnoy verloor zijn onderbenen door diabetes, maar daarvoor was hij erg atletisch. “Ik heb lang gedacht dat ik weer zou gaan snowboarden of surfen, maar nu heb ik het opgegeven want dat kan niet meer”, zegt hij.

Want zodra hij weer begon te bewegen, kwam de volgende klap: Duquesnoy moest ook een nier- en pancreastransplantatie ondergaan. “Ik heb hard aan mijn herstel gewerkt, maar nu ben ik klaar om weer te gaan sporten, want bewegen is voor mij van levensbelang. De wil is er, maar je kunt het niet alleen. Want waar begin je?”

Hij kan een handbike kopen via via, maar mist toch een boost: “Ik wil hem meteen ophalen, dus ik heb de geleende niet gekozen. Als je iemand kent die zegt: ‘Kom op, we gaan fietsen’ zaterdag terug.’ Iemand heeft ook een handicap. Maar ik ken niemand. Zoiets. Ik zie ook geen handbike op straat.”

ik heb meer nodig

De meeste gemeenten richten zich inmiddels goed op de doelgroep, zegt Caroline van Lindert van het Molier Instituut. Maar er zijn nog grote verschillen, bijvoorbeeld bij het bepalen welke steun vergoed wordt. Elke gemeente heeft inmiddels een buurtsportcoach, maar dit betekent niet dat een persoon zich volledig kan richten op de doelgroep mensen met een beperking. “Van alle fte’s die in Nederland beschikbaar zijn voor buurtsportcoaches (zo’n 3.500), worden volgens gemeenten 220 fte’s ingezet voor mensen met een beperking”, zegt Van Lindert. “Dat de gemeenten belang hebben bij de doelgroep, betekent niet dat er ook een verhoogde sportdeelname is.”