Tokio 2020 | De Syrische badmintonner doet met plezier mee aan de Olympische Spelen na de Nederlandse trap in de rug

“Het was een genoegen om deel te nemen aan de Olympische Spelen. Het is een droom die uitkomt. Dit geldt voor alle atleten in Japan. We leven allemaal onze droom en het is echt geweldig om hier te zijn en er deel van uit te maken,” zei Aram Mahmoud in The Cube van Eurosport.

“Ik kan mijn land niet vertegenwoordigen, maar ik kan toch meedoen en dat geeft me een geweldig gevoel. Het is een geweldige ervaring”, vervolgt de Syriër, die beide wedstrijden in badminton verloor. In Tokio vertegenwoordigde Mahmoud het Refugee Team, dat in 2016 werd opgericht door het Internationaal Olympisch Comité om ontheemde atleten een kans te geven.

Zonder waarschuwing van Nederland had Mahmoud – die het natuurlijk alleen deed – de Olympische Spelen niet gehaald. “Toen ik in Nederland vertelde dat ik goed was in badminton, was de reactie nogal abrupt. De mensen keken niet naar me om, maar toen eenmaal duidelijk werd hoe goed ik was, merkte ik dat iedereen het beste voor me wilde en dat ik goede mensen om me heen. In de afgelopen vijf of zes jaar heb ik veel hulp gehad en nu sta ik op de Olympische Spelen. Het is een lange reis geweest, maar het was het waard.”

Hij begon als turner

Mahmoud ontvluchtte Syrië na het uitbreken van de oorlog in dat land en is niet langer veilig, nadat hij eerder zijn geliefde badminton had opgegeven. Terwijl de toekomst er heel rooskleurig uitzag. Zo kwam hij in Nederland terecht. “Ik behoor tot de top van Syrië nadat ik op zevenjarige leeftijd begon met badmintonnen. Ik deed eerst gymnastiek met mijn zus, maar ik was er niet goed genoeg in. Toen ben ik badminton gaan spelen. Ik had er talent voor “Ik heb wat lokale toernooien gewonnen en toen, toen ik 15 was, won ik ook de nationale kampioenschappen. Ik wilde steeds beter worden, maar dat was heel moeilijk.”

Het leven van Mahmoud was en is nog steeds moeilijker. Hij verliet de haard en het huis en de laatste keer dat hij oog in oog met zijn naaste familie sprak was in 2015. “Dat was de laatste keer dat we elkaar zagen. Het was de dag voordat ik vertrok. We proberen contact te houden, maar we hebben elkaar al heel lang niet meer gezien.”

Verrassing

“Ja, we doen bijna elke dag Facetime. Maar het is anders. Mijn familie is nu niet dicht bij me. Soms is het moeilijk om dingen uit te leggen, maar ik probeer ze zo goed mogelijk op de hoogte te houden en ze steunen me bij alles wat ik doe. Ik Ik ben verdrietig dat we niet samen zijn, maar ik ben te Dankbaar dat iedereen veilig is en we in ieder geval contact kunnen maken.”

Als verrassing wordt de zus van Mahmoud de studio in gehaald. We raden aan die afbeeldingen te bekijken in het tweede deel van de video die bij dit artikel is gevoegd.

Waar kijk je naar?